صبورم ...

من با تمام درد های دوری از تو باز هم صبورم!

قلب من_ مُرد!

گم شده ام در عمق نگاهی که سعی در فراموش کردنم دارد

مرا نخوان بیش از انداره تلخ مینویسم...

آسمان را مرخص میکنم...

دیگر....

به هوا هم نیازی ندارم....

تو خودت را....

مثل هوا....

مثل نور....

مثل آسمان....

پهن کرده ای روی تمام لحظه هایم....

زندگیمن و تو به هم ربط دارد !

اگر بی ربط بود،

هیچ وقت خدا ما را به هم نشان نمی داد!

باور کن...

خدای من خداییست که اگر سرش فریاد کشیدم

به جای اینکه با مشت به دهانم بزند

با انگشتان مهربانش نوازشم می کند و می گوید

میدانم جز من کسی نداری .